یکی از حوادث بسیار وحشتناکی که ممکن است برای افراد علی الخصوص خانمها پیش آید مورد تجاوز واقع شدن است. این اتفاق جزء جنایتهای بسیار خشت تلقی شده و مجازاتی در حد اعدام در پی دارد. لیکن گاهاً باورهای نادرستی در مورد تجاوز وجود دارد که آسیب ناشی از آن را ده چندان می نماید و در ادامه به آن اشاره می شود.
باور نادرست:
زنان نباید تنها بیرون بروند،بخصوص هنگام شب،احتمال تجاوز به زنان در بیرون از خانه، از سوی غریبه ها و در کوچه های تاریک بیشتر است . این بهترین راه حفاظت از خود برای زنان است.
واقعیت:
به زنان اغلب توصیه می شود که برای جلوگیری از خشونت جنسی هیچوقت شب ها تنها در خیابان پیاده راه نروند. اما در حقیقت تنها ۱۰ درصد تجاوز ها توسط “غریبه ها” صورت می گیرد. حدود ۹۰ درصد موارد تجاوز توسط مردان آشنا انجام می شود، توسط کسی که قربانی را قبلا می شناخته و قربانی به او اعتماد، حتی دراغلب موارد او را دوست داشته است. افراد در خانه، محل کار و سایر مکان هایی که قبلا به نظرشان امن بوده، مورد تجاوز قرار می گیرند. گاه باور نادرست از اینکه تجاوز بیشترتوسط غریبه ها صورت می گیرد ممکن است باعث شود قربانیان، توسط شخصی که می شناخته اند مورد تجاوز یا خشونت جنسی قرار گرفته اند، آنها حتی کمتر مایل به شکایت به پلیس یا مطرح کردن آن با فرد دیگری هستند، چون می ترسند کسی حرفشان را باور نکند، از روی شرم یا سرزنش خود، و یا چون احساسات آنها در مورد اینکه عامل خشونت ” به دردسر” بیندازند، ضد و نقیض است.این باور نادرست همچنین رفت و آمد زنان را کنترل کرده و حقوق و آزادی های آنها را محدود می کند.
باور نادرست:
فقط زنان جوان و “خوش قیافه” مورد تجاوز قرار می گیرند.
واقعیت:
عده زیادی فکر می کنند فقط ” دسته” خاصی از زنان در معرض خطر تجاوز یا خشونت جنسی هستند. در حقیقت افراد و بخصوص زنان و دختران، در هر سنی، از هر طبقه، فرهنگ، قابلیت، گرایش جنسی، نژاد و مذهب مورد تجاوز قرار می گیرند.
برخی مردان در مورد ظاهر یا سن یک زن شوخی کرده و یا اظهار نظرهایی می کنند که نشان دهنده آن است که زن به نظرشان از نظر جنسی خواستنی یا در دسترس است. اما ” جذابیت” یک قربانی ارتباط کمی با خشونت جنسی دارد. تجاوز عملی ناشی از خشونت است نه احساسات جنسی.
باور نادرست:
همه می دانند وقتی زنی می گوید نه، اغلب مقصودش آری است.
واقعیت:
تجاوز تجربه ای ترسناک، خشن و تحقیرآمیز است که هیچکس طالب آن نیست. از نظر قانونی هر فردی حق دارد در هر مرحله از تماس جنسی نظر خود در مورد تمایلش به داشتن رابطه جنسی را عوض کند. اگر یک شریک جنسی زمانی که طرف مقابلش “نه” می گوید، عملش را ادامه دهد ، این عمل تجاوز جنسی تلقی می شود. اگر فردی قبلا با فرد دیگری رابطه جنسی داشته، این به معنی آن نیست که نمی تواند توسط آن فرد مورد تجاوز قرار گرفته و یا مورد آزار جنسی قرار گیرد. هربار که دو نفر اقدام به رابطه جنسی می کنند، باید هر دو طرف در مرود آن توافق داشته باشند و آنرا ابراز کنند. عمل جنسی بدون رضایت (طرف مقابل) تجاوز است.
باور نادرست:
آن زن مست بود، مواد مخدر مصرف کرده بود، سوار ماشین غریبه شد، لباس های تنگ پوشیده بود، در حرفه ای مربوط به مسائل جنسی کار می کرد، مرا اغوا کرد، احتمالا حقش بود.
واقعیت:
اگر فردی بیهوش بوده یا قدرت تصمیم گیری او در اثر مصرف الکل یا مواد مخدر مختل شده باشد، از نظر قانونی قادر به ابراز رضایت خود نیست. داشتن رابطه جنسی بدون رضایت طرف مقابل که از خود بی خود است تجاوز محسوب می شود.
متجاوزان بهانه های مختلفی بکار می برند تا زنانی که مورد تجاوز آنها قرار گرفته اند بی اعتبار کرده و جرم خود را توجیه کنند. اما هیچکس طالب تجاوز یا آزار جنسی، و یا سزاوار آن نیست و صد در صد مسئولیت در هر عمل خشونت جنسی به گردن عامل آن است.
وسایل ارتباط جمعی اغلب به ” نقش” هایی که زنان به عهده دارند اشاره می کنند” مادر جوان”، ” مادربزرگ”، ” همسر دکتر”، ” فاحشه” و غیره ، عواملی سلیقه ای را توضیح می دهند، مانند آنکه زن زمانی که مورد تجاوز قرار گرفت چه پوشیده بود یا چطور رفتار می کرد. مفهوم این عمل آن است، برخی زنان بیش از دیگر قربانیان ” بی گناه” هستند، برخی بیشتر لیاقت دلسوزی داشته، یا بعضی زنان تا حدودی برای اینکه تحت خشونت جنسی قرار گرفته اند، مقصرند.
قوانینی که در مورد رفتار زنان تحمیل شده، به متجاوزین اجازه می دهد اگر بتوانند تقصیر تجاوز را به گردن زنان بیندازند، در نتیجه برخی متجاوزین به شکل قربانیانی که اتهامات بدخواهانه، بی احتیاطی یا حماقت به آنان زده شده تظاهر می کنند. هیچ جرم و جنایت دیگری وجود ندارد که در آن این همه تلاش شود قربانی را مسئول آنچه به سرش آمده نشان دهند.
باور نادرست:
بالاخره زنان دست از مقاومت برداشته و ازعمل جنسی لذت می برند. آنها باطنا دوست دارند مورد تجاوز قرار گیرند.
واقعیت:
هیچ زنی از مورد تجاوز قرار گرفتن لذت نمی برد. قربانیان قتل، سرقت و سایر جرائم هیچوقت بشکل کسانی که از این حادثه لذت برده اند، نشان داده نمی شوند.
باور نادرست:
آن زن صدمه ای ندید یا مقاومت نکرد. پس حتما تجاوز نبوده است.
واقعیت:
مردانی که به زنان و دختران تجاوز کرده یا آنها را مورد آزارجنسی قرار می دهند، اغلب برای ترساندن آنان از سلاح یا تهدید به خشونت استفاده می کنند. تنها این واقعیت که هیچ نشانه ای از خشونت وجود ندارد به معنای آن نیست که زن مورد تجاوز قرار نگرفته است.
زمانی که زنان با واقعیت مورد تجاوز قرار گرفتن مواجه می شوند، مجبور به تصمیم گیری های آنی می گردند، تصمیماتی که هدف همه آنها به حداقل رساندن صدمه ای است که به آنها وارد خواهد شد. زمانی که مقاومت اولیه، تقلا، التماس و غیره نتیجه ای نداده اند، ترس از خشونت بیشتر، اغلب مقاومت جسمی زنان را محدود می کند. تنها کنترلی که به نظر زنان در این هنگام وجود دارد محدود کردن و کاهش صدمه ای است که به آنها وارد خواهد شد.
افراد بی شماری که مورد خشونت جنسی قرار گرفته اند، صحبت از احساس در جا خشک شدن یا فلج شدن در اثر شوک یا ترس می کنند.
باور نادرست:
مردانی از برخی نژادها و سوابق احتمال بیشتری دارد مرتکب خشونت جنسی شوند.
واقعیت:
هیچ متجاوز نمونه ای وجود ندارد. مطالعات نشان می دهند مردانی که مرتکب خشونت جنسی می شوند از گروه های اقتصادی، قومی، نژادی، سنی و اجتماعی مختلفی هستند.
باور نادرست:
مردانی که تجاوز یا آزار جنسی می کنند ناراحتی روانی داشته یا هیولاهایی انسان نما هستند.
واقعیت:
مطالعات نشان داده که تنها ۵ درصد از مردان در زمان ارتکاب جرم بیماری روانی داشته اند. تعداد کمی از متجاوزانی که مجرم شناخته می شوند برای مداوای روانی به مراکز مخصوص این مشکل فرستاده می شوند.
باور نادرست:
مردک مست بود، مواد مخدر مصرف کرده بود، افسردگی داشت، تحت تنش بود، اختیار اعمالش را نداشت.
واقعیت:
مردان بهانه های مختلفی برای توجیه عمل تجاوز می آورند. هیچ بهانه ای برای این کار وجود ندارد.
باور نادرست:
زمانی که مردی از نظر جنسی به هیجان آمده دیگر نمی تواند جلوی خودش را بگیرد. باید رابطه جنسی برقرار کند.
واقعیت:
اکثر تجاوز ها با قصد قبلی انجام می شوند یعنی کاملا یا تا حدودی از پیش برنامه ریزی شده اند. تجاوزهایی که توسط بیش از یک نفر صورت می گیرند، همیشه از قبل برنامه ریزی شده اند. مردان خیلی راحت می توانند تمایلشان به داشتن رابطه جنسی را کنترل کنند – مجبور نیستند برای ارضای این تمایلات به زنی تجاوز کنند. تجاوز عملی خشونت بار است – نه ارضای جنسی. مردانی که تجاوز می کنند یا قربانیان را آزار جنسی می دهند اینکار را برای حتک حرمت و کنترل قربانی انجام می دهند.
باور نادرست:
مردانی که تجاوز می کنند از نظر جنسی سرخورده هستند یا امکان داشتن روابط جنسی با شریک راغب به اینکار را ندارند.
واقعیت:
مردانی که تجاوز می کنند مثل هر مرد دیگری ممکن است با زنی زندگی کرده یا رابطه جدی داشته باشند. از هر پنج زن، یکی توسط شریک زندگی یا شوهرش خود مورد تجاوز قرار می گیرد.
باور نادرست:
زنان اغلب در باره مورد تجاوز قرار گرفتن داستان پردازی کرده یا دروغ می گویند.
واقعیت:
برای هر کسی که مورد تجاوز یا آزار جنسی قرار گرفته، تصمیم گیری در مورد خبر دادن به پلیس مشکل است. در حال حاضر، تخمین زده می شود تنها ۱۵ درصد از ۸۵ هزار زنی که هر ساله مورد تجاوز قرار می گیرند و ۴۰۰ هزار زنی که از نظر جنسی مورد آزار قرار می گیرند در انگلستان و ولز به پلیس مراجعه می کنند.یکی از دلایل مهمی که زنان و دختران در گفتگو با ما برای عدم مراجعه به پلیس می آورند، آن است که می ترسند حرفشان باور نشود.
متاسفانه تمرکز نامتناسب وسایل ارتباط جمعی بر تعداد بسیار کم موارد سالانه اتهامات به اصطلاح دروغین خشونت جنسی، به این تصور عمومی که گزارشات دروغ و از روی سوء نیت زیادهستند، دامن می زند. در حقیقت خود این تصور کاملا غیرواقعی است. سال ها است که مطالعات نشان می دهند میزان گزارشات غیرواقعی در مورد تجاوز تفاوتی با گزارشات غیرواقعی در مورد هر جرم و جنایت دیگری ندارند، یعنی همگی حدود ۴ در صد هستند. در مارس ۲۰۱۳ دایره تعقیب جنایی انگلستان بررسی انجام داده و نتایج آن را منتشر کرد که تائید می کرد گزارشات غیر واقعی تجاوز، بسیار نادر بوده و نشان می داد، این گزارشات تنها ۱ درصد کل گزارشات در مورد تجاوز را شامل می شوند.
باور نادرست:
زنان تجاوز نمی کنند.
واقعیت:
بیشترموارد تجاوز و سوء استفاده جنسی از سوی مردان در مورد زنان و کودکان اعمال می شوند. با این حال تعداد کمی از زنان اقدام به خشونت جنسی می کنند. اغلب زنان و کودکانی که از سوی زنان مورد آزار یا سوء استفاده جنسی قرار گرفته اند ، مثلا در خانواده اشان یا در رابطه ای همجنس گرایانه، بیم دارند که حرفشان باورنشده، تجربه آنها جدی گرفته نشده یا به اندازه مورد تجاوز قرار گرفته شدن از سوی یک مرد، بد تلقی نشود. این امر دستیابی به عدالت یا خدمات مربوطه برای این قربانیان را مشکل می سازد.
مردان بالغ نیز مورد تجاوز قرار گرفته و از نظر جنسی آزار می شوند. با آنکه سازمان بحران تجاوز توجه ویژه خود را روی احتیاجات و حقوق زنان و دختران و فراهم آوردن خدمات در مکان های امن فقط برای اسکان زنان متمرکز کرده است، اما ما طبیعتا متوجه هستیم که تاثیر خشونت جنسی بر زندگی مردان و پسران کمترفاجعه بار نیست و اعتقاد داریم قربانیان خشونت جنسی سزاور و نیازمند حمایت ویژه هستند.
طبق قانون تنها یک مرد می تواند مرتکب جرم تجاوز شود “بخش۱ (۱) اس او ا ۲۰۰۳”، چون این عمل توسط دخول به وسیله آلت مردانه تعریف می شود. دخول با وسیله دیگری غیر از آلت مردانه بدون توافق طرف مقابل، بعنوان آزار جنسی به وسیله دخول شناخته می شود. برای کسانی که خشونت جنسی را تجربه کرده اند که دخول با وسیله ای غیر از آلت جنسی را در بر داشته، بدون توجه به این که عامل آن چه کسی بوده است، این تعاریف حقوقی ممکن است به نظر محدود کننده باشند، مانند آنکه تجربه آنها جدی گرفته نخواهد شد.
سازمان بحران تجاوز خدمات ویژه ای برای زنان و دخترانی که هر نوع خشونت جنسی را در هر مرحله ای از زندگیشان تجربه کرده اند، فراهم می سازد. زمانی که ما با قربانیان این اعمال کار می کنیم، توسط آنها هدایت شده ، و آنها را تشویق می کنیم که تجربیات خود را نام گذاری کرده و بیان کنند، و زبانی را بکار می بریم که برای آنها بیشترین معنا را داشته و نماینگر احساس آنها باشد، به جای آنکه تنها از واژگان موکد حقوقی استفاده کنیم.
