به محض اینکه خطبه عقد به صورت صحیح جاری گردد، زن و مرد همسر یکدیگر محسوب شده و به لحاظ شرعی و قانونی می توانند هرگونه بهره ای از یکدیگر ببرند. بنابراین رابطه جنسی زن و شوهر و حتی صاحب فرزند شدن ایشان هیچگونه منعی ندارد. اما عرفاً به زن و شوهرهای جوان توصیه می شود در دوران عقد و پیش از شروع زندگی مشترک از رابطه جنسی بایکدیگر پرهیز نمایند. دلیل آن را در ادامه توضیح خواهیم داد.
.
در هنگام ازدواج زن و مردی که تقریباً آشنایی با یکدیگر ندارند، تصمیم می گیرند که تشکیل خانواده داده و باقی عمرشان را در کنار یکدیگر سپری کنند. طبیعتاً شناخت کافی برای شروع زندگی مشترک در مدت کوتاه حاصل نمی شود، و زن و مرد باید مدتی با یکدیگر معاشرت کنند تا بتوانند شناخت کافی از خصوصیات شخصیتی و رفتاری هم بدست آورند. این معاشرت معمولاً در دوران نامزدی صورت می پذیرد.
پس از دوران نامزدی و حصول توافقات کلی، مراسم عقد برگزار شده و زن و شوهر به صورت رسمی ازدواج می نمایند. به طور معمول دوران اولیه ازدواج را به عنوان دوران عقد می شناسیم. دوران عقد مدتی به طول می انجامد و پس از کسب آمادگی ها و تهیه مقدمات لازم مراسم عروسی برگزار شده و زندگی مشترک رسماً آغاز می شود.
درست است که به محض عقد، طرفین زن و شوهر محسوب می شوند و هیچگونه تشریفات یا مجوزهای دیگری برای کامجویی از یکدیگر لازم نیست، اما عرفاً رابطه جنسی و یا باردار شدن در دوران عقد از سوی جامعه قبیح و زشت تصور می شود. زوجین جوان این قبیح بودن را نتیجه بی اطلاعی بزرگترها و تعصب و سختگیری بیجای جامعه می دانند، و معتقدند شرعاً و قانوناً ایشان زن و شوهر هستند و هیچ مانعی برای رابطه کامل با یکدیگر ندارند. کسی نیز دلیل منطقی مخالفت جامعه، و توصیه به زوجین جوان و خصوصاً خانمها برای پرهیز از رابطه جنسی را به درستی بیان نمی کند.
واقعیت این است که در قوانین حق و حقوقی برای خانمها در نظر گرفته شده است که با برقراری اولین رابطه جنسی، آن حقوق از بین می رود. در ادامه دو مورد از مهمترین این حقوق را ذکر خواهیم کرد.
با توجه به آمارهای موجود در جامعه، عقد ازدواج رابطه ای مستحکم و پایدار محسوب نمی شود. بسیاری از ازدواجها در همان سال اول به طلاق منجر می شود. اساساً دوران نامزدی و عقد برای شناخت بیشتر طرفین از یکدیگر است و به راحتی ممکن است در این دوران زوجین دچار اختلاف شده و به این نتیجه برسند که در انتخاب خود اشتباه کرده اند. اگر اختلاف ایجاد شود و زوجین متارکه کنند، در صورتی که خانم دوشیزه باشد، بعد از طلاق اسم شوهر سابق از شناسنامه خانم پاک می شود. ولی در صورتی که دوشیزه نباشد، اسم شوهر مطلقه در شناسنامه باقی خواهد ماند تا زمانی که خانم مجدداً ازدواج نماید.
حق دیگری که با اولین ارتباط جنسی از خانم سلب می شود، حق حبس او است. ماده 1085 قانون مدنی بیان می دارد زن می تواند تا زمانی که مهریه به او تسلیم نشده است، از ایفای وظایفی که در برابر شوهر دارد امتناع کند. وظایف زن در برابر شوهر که از آن به عنوان تمکین نام برده می شود، گستره وسیعی از تکالیف را شامل می شود، همچون حق تعیین محل سکونت زوجه، حق تحصیل، حق اشتغال، کامجویی جنسی، و .... در صورتی که زوجه وظایف خود در برابر شوهر را انجام ندهد، دادگاه به درخواست شوهر او را محکوم به تمکین نموده و ضمانت اجرای آن نیز عدم پرداخت نفقه و اجازه ازدواج مجدد شوهر بدون ایجاد حق طلاق برای خانم است....
این در حالی است که اگر زوجه دوشیزه باشد، می تواند تمکین از شوهر را مشروط به پرداخت کامل مهریه اش نموده و تا زمانی که مهریه پرداخت نشده است، از ایفای وظایف خود در برابر شوهر امتناع نماید و این عدم تمکین، حق نفقه او را نیز از بین نمی برد.
طبیعی است که هنگام بروز اختلافات خانوادگی، برخوردار بودن از این حقوق قانونی می تواند بسیار راه گشا بوده و موجب شود زودتر و بهتر بتوانید زندگی خود را مدیریت کنید و مشکلات را حل نمایید. بنابراین خصوصاً به خانمها توصیه می شود تا وقتی که از ادامه زندگی مشترک کاملاً مطمئن نشده اید، و مدتی را در کنار همسرتان نگذرانده اید، جداً از برقراری رابطه جنسی با همسر خود پرهیز نمایید. در زیر یک نمونه رای دادگاه که در آن با استفاده از حق حبس خانم مانع صدور حکم محکومیت به تمکین شدیم را ملاحظه می فرمایید:
.
.
